کوچولوی برق کار مامان

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                             نمی دانم چگونه باید حس کنجکاوی تو را در باب وسایل برقی  کنترل کنم .از همان اوان کودکی که لمس کردن و با زبان امتحان کردن شروع کسب تجربه ات بود دنبال هر چیزی بودی الا اسباب بازی ،در نوزادی زمانی که تازه قادر به گرفتن اشیا بودی شکستن ظروف آهنگ دلنشینت بود راه که افتادی و حوضه تجربیاتت افزایش یافت دیگر به چیزی رحم نمی کردی ودائم دنبال ور رفتن با وسایل خانه بودی لوازم آشپزخانه از یک طرف ووسایل برقی از سوی دیگر ،عاشق جعبه ابزار بابایی هستی وهر شبی که خانه عزیز می رویم محال است که جعبه ابزار او را بر نداری و پخش نکنی درد همه اینها قابل تحمل است اما خیلی می ترسم که این کنجکاوی هایت برایت حادثه ساز شود دائم چشمانم به دنبال توست ولی یه لحظه غفلت کافی است تا تو به خواسته ات برسی .نزدیک به دو سالت بود که روی تختتت خوابانده بودمت وبا صدای پرتاب دوان دوان به سویت آمدم نگو که بابایی چراغ خواب را بالای سرت زده بود تا نترسی وشما کی بلند شدی وچگونه رویه چراغ را باز کردی خدا می داند فقط این را می دانم که خدا دوستت داشت واین برق گرفتگی به پرت شدنت ختم شد ،خدا را شکرکه حافظت است .مدام می خواهی سر از کار پریز برق و لوازم برقی سر در بیاوری ،الان هم که دارم از بازیگوشی وکنجکاویت می نویسم کنارم آرام ونرم نرم با چرخ بدبختم ور می روی خدا به دادش برسد .مانده ام ،می خواهم وسایل برقی که قابل استفاده نیست به تو بدهم شاید از عطشت کم شود اما ترس آن دارم که این خود خطر ساز شود ...به خدا می سپارمت وروجک مامان خداوند خودش نگهدارت باشد.