دلنگرانی مادرانه

در این پهنای گستره ی زمان این عمرمان است که بر مرکب گذر می تازد وروز ها در پس هم سپری می شود بی آنکه به واقع دریابیم چه از کف می دهیم .کودکی ات در میان امواج پر تلاطم بازیها وروزمرگیهایت می گذرد ومن نگرانتر از گذشته در این بیم به سر می برم که مبادا کمت بگذارم وروزی فرا رسد که به زیر سایه ای بنشینم وتکیه بر درخت پیر زندگانی ام دهم وخود را سرزنش کنم حراسانم حراسان که مباد روزی کاسه چه کنم بر دست گیرم وندانم در این وادی چه کاره ام .دنیای من شیرین است شیرین همچون عسل وآموختم تا تلخی هارا در کاسه صبرم جای دهم وپیاله ای از نیک نظری به آن بیافزایم تا غالب شود شیرینی بر تلخی روزگار ولی تو چه آیا می رسد روزی را که نظاره گر آن باشم که علم صبر و گذشت بر برج دلت افراشته شده ودنیا را با سنگ ترازوی محبت می سنجی ،آشوبی در دلم برپاست هر روز که می گذرد بر دلواپسی ام افزوده می شود نگراتنم نگران ودر پس تمام این دلواپسی ها به رسم عادت می سپارمت به خدا کمانکه عمرم با تمام خطاها وبالا وپایین هایش سپرده دست او بود ومن جز خیر چیزی ندیدم ،خدایا کودکم همچون گلبرگ گل یاس پاک ولطیف است دراین باغچه پرغبار دنیا ،کودکم را با تمام کودکی هایش به دستان پر مهر تو می سپارم از هر گزندی به دورش دار و حافظ دین وآیینش باش .الهی که خدایی  به حق تنها شایسته مقام توست خداییت را برای کودکم به اعلا درجه برسان وبرای لحظه ای چشم بر هم زدن او را رها مساز .

خدایا چنان کن سرانجام کار تو خشنود باشی و ما رستگار