آشتی با طبیعت
بازم فرستی پیش آمد تا پا توی طبیعت بگذاریم و حسین مامان، رها از چهار دیواری خانه به بازی وشادی بپردازه ،این روزها سعی می کنم حسین را کمتر محدود کنم تا آنم اتفاق های شیرین کودکی را تجربه کنه هنوز بالا رفتن از درختان وتوی جوی آب قدم زدن وخیس شدن بهترین خاطرات بچگی منه پس چرا باید مانع حسینم بشم تا آن با این لذات تکرار نشدنی آشنا بشه .هر چند ممکنه در این بین لطمه ببینه وخراشی برداره ،ولی حبس کردنش ومحدود کردن به اتاق واسباب بازی های بی روح از نظر من بزرگترین ضربه به اونه ، با تمام پیشرفت تکنولوژی بنا به فطرت طبیعت جوی انسان هنوزم همچون گذشته نیاز کودکان به خاک بازی وآب بازی انکار ناشدنی. حسین هم حق داره از نعمات خداوندی لذت ببره ووجودش را ...